Sokkatal

Það er svo fyndið hvað það að vera á sokkunum gerir mann varnarlausan. Ímyndið ykkur ef maður væri beðinn um að fara úr skónum þegar maður kæmi inn á skemmtistað. Ekki bara það að lúkkið myndi gjörsamlega fara fyrir bí, heldur myndi mjög líklega blossa upp táfýla af einhverjum og góðar líkur væru á því að enhverjir væru í "vara" sokkum, því þeir bjuggust ekki við því að þurfa að fjarlægja skófatnaðinn. Ég held samt að allir hafi gott af því að vera á sokkunum í kringum annað fólk. Til dæmis mátti hvorki vera á skóm inni í Laugarlæk né á Laugarvatni. Þá var maður strax búinn að opna einhverjar dyr að sálinni með því að eiga samskipti við skólafélaga og kennara berksjaldaður sem maður er á sokkaleistunum. Er ég að missa vitið eða eru þið sammála mér? Er maður jafn töff spásserandi um á sokkunum eða í útpældu heildarlúkki með skóna sem aðal trompið? Aha, er hundurinn kannski grafinn akkúrat þarna!? Það er kannski auðveldara að fara úr skónum fyrir framan aðra þegar heildarúkkið er einmitt ekki útpælt. Þá vill oft svo vera að maður er ekki að fela sig bak við eitthvað lúkk heldur bara tilbúinn að gefa upp þann bita af sálinni þar sem sokkarnir eiga heima... Mér persónulega finnst skemmtilegast núna að vera í ullarsokkum. Bæði er það hlýtt og gott því ég er alltaf í strigaskóm sem getur verið kalt um vetur og svo er svo gaman að spóla og renna sér á ullar sokkum. Var líka að dansa á ullarsokkum á laugardagskvöldið og það er geiðvekt stuð.