Bömmer eða sjálfsendurskoðun?

Hér með er mikilvæg ákvörðun tekin í lífi mínu! Ég er hætta að misbjóða búki mínum með því að hella niðursoðnum vökva í grímuna helgi eftir helgi þannig að ég engist um í volæði og vanlíðan daginn eftir! Þið eruð vitni um þetta kæru vinir. Án djóks þá er þetta ekki lífsmátinn sem ég hafði í huga þegar ég var lítil og horfði með stjörnur í augunum til glæstrar framtíðar með blóm í haga. Eins og hefur komið fram hér á þessari síðu að þá er ég að eldast og ég vil ekki vera gömul, hrukkótt og lifuð fyrir aldur fram vegna þess lífstíls sem ég hef verið að lifa undanfarið. Ekki það að ég sjái eftir síðustu árum á barnum og í hinum og þessum partýum, það er bara kominn tími til að hægja á ferðinni, staldra við og njóta augnablikanna án þess að þjóta framhjá á blússandi hraða 21. aldarinnar. Og hananú!
Ok, tékkum hvað ég hef um þetta að segja á föstudaginn þegar helgar púkinn fer á stjá. Verður sjálfsaginn til staðar? Mun ég hugsa um heilasellurnar sem hugsanlega verða drepnar í massavís? Er mér sama um fjöldamorð frumna sem gætu gert mig að forseta íslenska lýðveldisins einn góðan veðurdag eða Mannfræðingi Ísland árið 2020 ef þær fengju að lifa? Þetta eru allt spurningar sem vert er að velta fyrir sér áður en búkur er fylltur og sjálfstjórnin er fyrir bí. Hugsið um þetta kæru vinir...